Keizertamarin

Uiterlijk

Keizertamarins zijn dwergapen. Je herkent ze meteen aan hun opvallende, witte snor. Mannen, vrouwen en jongen hebben er één. De vacht van de keizertamarin is grijsbruin gevlekt. Verder hebben ze een bruinoranje staart. En net als andere dwergapen hebben ze  klauwtjes. Daarmee kunnen ze zich goed vasthouden aan bomen en takken, zelfs verticaal. Ook hebben keizertamarins geurklieren op hun borst en bij hun geslachtsdelen.

Leefgebied

Keizertamarins leven in het wild in tropisch regenwouden en in bergachtige gebieden. Ze leven in Zuid-Amerika (in delen van Brazilië, Peru en Bolivia). Keizertamarins leven vooral in de middelste en onderste lagen van het regenwoud.

Leefwijze

Ze leven in kleine familiegroepen tot ongeveer tien dieren. De groep bestaat uit een vader en moeder en hun jongen. Zowel zonen als dochters verlaten uiteindelijk de groep en sluiten zich aan bij een reeds bestaande groep, of starten een nieuwe groep met andere die ook onlangs hun geboortegroep hebben verlaten.

Gedrag

Keizertamarins zijn heel territoriaal. Ze beschermen hun gebied goed en laten duidelijk merken als er concurrenten in hun buurt komen. Met hoge, snerpende geluiden maken ze de indringer duidelijk wat hun gebied is. Ze doen ook aan ‘tongflicking’: hun tong heel snel achter elkaar in en uit hun mond bewegen om te laten zien dat ze ergens niet van gediend zijn. Keizertamarins communiceren verder veel met geuren. Door geurtjes achter te laten op takken en bladeren, maken ze duidelijk wat hun territorium is.

Voortplanting

Keizertamarins krijgen – net als veel andere dwergapen - meestal een tweeling. Voor de moeder is het best een zware taak om die kleintjes groot te brengen. Daarom heeft de vader ook een rol bij de opvoeding. Na de geboorte bijt hij de navelstreng door en likt hij de kleintjes schoon. Ook draagt hij de jongen mee op zijn rug. De kleintjes komen dan alleen bij hun moeder om te drinken. Keizertamarins zijn al snel volwassen: als ze ongeveer zestien tot twintig weken oud zijn!

Situatie in het wild

In het wild worden keizertamarins in Brazilië en Peru niet bedreigd. Hoe de situatie in Bolivia precies is, is niet duidelijk. Wel verdwijnen er grote stukken van het leefgebied van de keizertamarins, voornamelijk door houtkap. Ook wordt er op keizertamarins gejaagd om ze vervolgens te verhandelen als huisdier.

Populatiemanagementprogramma

Apenheul is onderdeel van het Europese populatiemanagementprogramma (EEP) voor keizertamarins. Door samen te werken met andere internationale dierentuinen, houden we een genetisch gezonde en demografisch stabiele populatie van deze soort in dierentuinen in stand die als reservepopulatie dient.

Leuke weetjes

• Keizertamarins kunnen dankzij hun klauwtjes heel goed verticaal klimmen (van boven naar beneden). De klauwtjes zorgen voor extra grip.
• Als de keizertamarinfamilie gaat slapen, rollen ze zich in elkaar op en brengen ze gezamenlijk de nacht door in een boomholte. Lekker knus!
• Keizertamarins zijn gek op gom (een soort boomsap). De dierverzorgers verstoppen dit in gaatjes in boomstronken. In het wild eten ze het boomsap ook, alleen kunnen ze zelf niet de gaatjes in de bast maken. Daarvoor maken ze handig gebruik van de verschillende soorten oeistiti’s die dit wel kunnen.